دری به سوی یک آیین گمشده
(مراتب سخن در آیین سخنوری و سردم‌خوانی)
نویسنده: علی عابدی
چاپ اول
کتاب «دری به سوی یک آیین گمشده» بازنمایی از آیین کهن سخنوری است که قدمتی سیصدساله دارد. خاستگاه این آیین ملک ری و تهران قدیم بود. چراغ این آیین کهن و نمایشی از دوره قاجار تا اواخر سلسله پهلوی می‌تابید، اما تجددگرایی رضاخان و مخالفت او با هر آنچه بویی از مذهب داشت باعث شد تا این آیین رو به خاموشی نهد، اما تاریخ نشان داد نمی‌توان آیینی را که در دل‌ها ریشه دارد با دستور خاموش کرد. سخنوران برای زنده نگه داشتن آیین سخنوری و سردم‌خوانی این آیین را به صورت سینه به سینه از استاد و پیر به شاگرد در مجالس درس محافل آیینی، قهوه‌خانه‌ها و در بازار بین صنوف مختلف منتقل می‌کردند و سخنوران را به یادگیری علوم قرآنی، دستگاههای موسیقی، ادبیات غنی فارسی و عرب، شاعری و بداهه‌گویی، احکام شرعی و فن بیان فرا می‌خواندند و تشویق می‌کردند. شاید بتوان گفت این آیین حلقه مفقوده ادبی و نمایشی عصر حاضر است.
با توجه به اهمیت و ضرورت احیای آیین سخنوری، که در تعمیق سنّت ادبی و فرهنگی کشور تأثیر به‌سزایی دارد، علی عابدی به نگارش کتاب «دری به سوی یک آیین گمشده» همت گماشته و پژوهشکده تاریخ معاصر آن را در قطع وزیری در 413 صفحه به زیور طبع آراسته است.
نوشتن نظر جدید
